माझ्या मृत पडलेल्या
शरीराकडे पाहून....
मी जेव्हा नि:शब्द हुन्कारतो
तेव्हा त्या हुन्काराला दर्प येतो
माझ्या सुप्त अस्मितेचा...
पण, एक तप्त हुन्दक्याचे चढते त्यावर कवक,
आणि निरामय वातावरणात
जागृत होतो एक दिशाहीन गंध!
पण कुणीतरी कुजबुजत
"उचला लवकर,
बॉडीला वास येवू लागलाय"
शुक्रवार, १२ डिसेंबर, २००८
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
1 टिप्पणी:
नंदू, नवीन काही लिहिलेस का?
तुझी जुनी "प्राक्तन" कविता पोष्ट कर ना.
टिप्पणी पोस्ट करा